Program 3 Ontnugtering van 'n opbreek

In die laaste twee programme het ek met julle gesels oor Alleenheid en ontnugtering, twee groot hindernisse waarmee enkellopende mense sukkel. Daarmee saam wil ek ook net herhaal dat ek nie ‘n berader is nie. Maar dat jy my gerus kan kontak as jy meer vrae het. Indien ek nie antwoorde het nie kan ek jou verwys na ‘n berader of jy kan Riekie Knoetze, ‘n pastorale berader hier by Elan Global Radio kontak. 

Alleenheid, waarmee die meeste enkellopendes sukkel, klop dadelik aan jou deur. Vernaam Vrydaeaande, wanneer families bymekaar kom, gaan jy alleen huis toe en al wat vir jou voorlê is die koue huis en TV. Dit is dan wat depressie jou heeltemal oorval en sommiges selfs selfmoord oorweeg. Dit is ook die tyd wanneer baie enkellopende vroue, net om met iemand te gesels, die verkeerde persoon kontak en so ontwikkel nog groter probleme waarvoor sy nie gereed is nie. 

Ontnugtering is die tweede grootste struikelblok. Jou oogklappe word vinnig afgeruk en jy moet die drade optel op die beste manier vir jou omstandighede. Geen twee sake is die selfde nie en elke persoon hanteer dit verskillend. Ons kan dit nie in ‘n boks sit en dink die resep werk vir almal nie.

Gedurende hierdie tye besef jy hoe belangrik is ‘n ondersteunings groep en dan jy steun nogal baie op hulle. Die meeste van ons is gelukkig as ons een het, die meeste – agv jou verwysings raamwerk – staan alleen. Ons elkeen se pad tot hier was anders, party is deur baie finansiële swaartye, ander moet ontrouheid verwerk of minderwaardigheid omdat hulle vir solank gedwing was om te glo hulle is sleg. Die emosionele en fisies afbreking van ‘n vrou vat jare om te herstel. En hulle is juis die vatbaarste vir enige manupileering. My raad sou wees om dit stap vir stap te vat, gesond te word. voordat daar enige iets anders oorweeg word. Ek sou ook aanbeveel om weg te bly van enige sosiale blaaie totdat jy genoegsame selfvertroue opgebou het om die wêreld weer in die gesig te kyk.

As vrou is ons gewoonte doeners wat weet wat van ons verwag word. Dit kom outomaties, ingeprent deur jare se herhaling wat tydens popspeel begin. In ruil daarvoor soek ons stabiliteit en aanvaarding toegegooi in ‘n kombers van liefde.

Ons is eintlik baie maklik om te vrede te stel wanneer die bogenoemde dinge in plek is maar wanneer ons onseker is van enige iets rakende ons maat dan verander dit ons in die spreekwoordelike druppende kraan, koue yskaste en negatiewe wesens, tevrede met niks. Mans is dan onhandig en heeltemal uit hul gemaksone en het geen benul hoe om die vroulike geslag te hanteer nie. Hulle verskoon dan hulself met verskonings soos ek verstaan nie hoe haar kop werk nie. Of sy is koud en wil net kerk praat die heeltyd. Daarom kan ek die dinge doen wat ek doen.

Van kleins af word vrouens gevorm om kinders groot te maak, te kook,

wasgoed op die regte manier te doen, ons huise perfek skoon te hou. Ons is binneversierders, stokperdjiekundiges, taak navorsers van formaat. Ons word huurmotorbestuurders vir die kinders wat hul oral vat na buitemuurseaktiewieteite, ons is baas baksters, ons kan kerkbasaars reël en kinders die regte leiding gee in elke area, selfs tuiniers en in baie gevalle ‘n handy man. Met ‘n wye belangstelling in die dinge om ons.

Maar oo wee as jy aan die rekenaar wil raak of iets wil leer bloot net om jou kennis te vermeerder en jouself te verryk, dan is jy dom verby. Glo my, dit is nie net ‘n outydse konsep nie, dit gebeur nog, net meer subtiel. Selfs vrouens sal neerhalend wees as jou algemene kennis groter is as hulle sin. Dit is ‘n lelike sirkel wat jou kan maak of breek.

Vir groot meerderheid van vrouens is werk buite die huis net ‘n droom en die vaalheid van jou bestaan strek voor jou uit. Maar dan verander dinge. Omdat die man jou nie kan verstaan nie of wat ookal die rede is wat hy aanvoer, beland jy skielik buite hierdie veilige kokon van aanvaarbare status. Vir sommige is dit ‘n skok wat eers verwerk moet word. Maar wanneer dit verby is staar die werklikheid jou in die oë. Die vissie se bak het gebars en die wêreld is vreemd en geweldig groot. Nou sien jy dit met nuwe oë raak. Jy is vreesbevange, skrikkerig en heeltemal verdwaald.

Jy is alleen met geen steunpillaar wat jou kan help nie. Skielik is die bekende wêreld onbekend en jy voel baie klein, en jy wonder waar pas jy in? Daar is niemand met wie jy kan gesels of raad vra nie. Jou ewewig is versteur sodat dit voel of jy verdrink.

Jy het ook al hierdie stemme om jou en jy voel ongebalanseerd, beangst probeer jy om jou balans te vind tussen die mengelmoes van stemme, verantwoordelikhede en vrouwees.

Vir die meeste jonger vrouens, wat tans deur so iets gaan, is dit tog in ‘n groter mate makliker. Ons huidige, duur lewe veroorsaak dat al hoe meer vrouens die werksmark betree, hulle studies gee hulle alreeds ‘n voet in die deur en hulle loopbaan is suksesvol en dan is baie van hierdie struikelblokke irrelevant. Die meeste van die jonger vrouens het heel moontlik ‘n kar, kan ‘n blyplek bekostig (miskien nie waaraan hulle gewoond was nie maar het nogsteeds ‘n dak oor hul kop) Skeiwette help ook in daardie area en vroue is net meer bekend met die dag tot dag sake. Anders as ons vrouens van 50 en ouer.

Maar in ‘n groot mate is baie van die verskonings van jonger mans nog dieselfde. “Sy verstaan my nie. Of sy is koud en stel nie belang nie daarom soek ek groener weivelde.” Of baie jonger mans is bloot net lui om te werk. Wat ookal die rede is wat aanleiding gee tot die skeiding is die ontnugtering en aanpassing ewe swaar met verrykende gevolge. Jonk en oud.

Na 30 jaar van my eie huishouding behartig was ek weer terug in my ouer huis. Niks berei jou voor vir al die veranderinge nie en jy skuifel voetjie vir voetjie vorentoe in die hoop dat iets iewers sin sal maak en dat deurbraak net agter die volgende deur is. In my geval was ek die een wat weggestap het en het myself voorberei vir die tekortkominge waarmee ek sou moes klaar kom. Maar die ontnugtering los jou tog steeds in ‘n maalkolk wat jou balans heeltemal omvergooi en jou met ander oë na die wêreld te kyk.

Dit is ‘n nimmereindigende pad van lesse wat skaaf in elke area. Almal wil help maar op hulle terme. Hulle wil jou slyp na hul prentjie. Hoe jy optree, met wie jy praat, hoe jy praat, elke aksie wat jy maak het nagevolge en jy wonder soms of jy op 50 dan nie met mense kan kommunikeer nie? Is jy rerig so sleg soos mense jou dan beskuldig? As eiendomsagent is ek al rondgeslinger tussen menslike opinies wat my verward agtergelaat het. Van: jy is te reguit tot moenie dankie se wanneer jy samewerking van ‘n klient kry nie. Of jy baklei nie hard nie genoeg nie daarom verdien jy nie die listing nie. Dit is ‘n harde wêreld wat jou goed kan laat twyfel en jou in die duister laat met geen lig in die tonnel nie. Hoe meer jy sug na onafhanklikheid hoe meer sukkel jy om vry te kom van die tentakels van vrees wat jou wil aftrek. Of jy in ‘n staat van afhanklikheid wil hou met geen grasie nie.

Die velle ontnugtering hiervan laat jou terug trek.

Elkeen van ons hanteer sulke situasies anders. Alles dien as verdedigings meganisme – ‘n manier om jouself te beskerm teen mense wat jou “vyandig gesind” is.

‘n Mens sou dink op hierdie ouderdom sal jy teleurstelling beter kan hanteer, wat nie die geval is nie. Die grootste les wat jy kan leer is om jou lewe privaat te hou. Met groter onderskeiding jou pad te stap en te doen wat binne jou vermoë is, die res is uit jou hande.  

Die vraag “Wie is ek?” kom dan weer onwillekeurig op. Die titels het in ‘n groot mate verander. Maar die struikelblokke is nog daar. Hierdie struikelblokke hou aan om jou te slyp en skaaf.

Verdere struikelblokke wat ook op jou pad kom is:

    1.    Verwerping: ‘n Ruk gelede het ek ‘n motiveringsboek gelees. Ek ontvang heelwat boeke van aspirant skrywers vir ‘n Resensie en kry soms met die mees interresantse mense te doen. Tal Gur, ‘n Israeliese jongman wat in Australie bly, se lewe is dinamies en tree hy as motiverings spreker op deur net sy eie raad te leef. Die man kry dit baie goed reg om jou op te bou op ‘n baie praktiese manier. En ek kon werklik aanklank vind met dit wat hy met my gedeel het. Dit is wat hy skryf oor die onderwerp:

a.     “There are many factors that constitute a successful journey. But perhaps the biggest secret of success is one’s mental toughness. Eventually, we all reach a threshold, the point at which we just can’t go any further. This is where our ability to withstand discomfort becomes vital.” TAL GUR. The Art of Fully Living. Omdat hy besig was om voor te berei vir ‘n fiets toernooi het hy verstaan hoe belangrik dit is om verby die fisiese pyn te kom om ‘n wen te kan verseker.

b.    Net so is dit van toepassing vir onsself. Ons moet ons self druk om verby die ongemak te kom van persoonlike verwerping om so te kan seëvier te midde van die probleme. Verwerping is net ‘n vorm van pyn wat ons kan terughou in ons groei en dit is so maklik om verswelg te word daarin. Ons moet ons denke vernuwe sodat ons sterk kan staan en paraat wees vir die pad vorentoe.

    2.    ‘n Negatiewe gesindheid kan soos ‘n gewig word wat jou af trek. Dit is beslis ‘n struikelblok met geen positiewe uitkoms nie. Depressie is een van die grootste dinge waarmee mense sukkel en hulp is die meeste kere ‘n goeie ding. Moenie dan probeer om dinge alleen te verwerk nie. Praat eerder met iemand. ‘n Positiewe gewaarwording maak jou sterker. Dit verander jou gemoedstemming en jy sien als deur ander brille. Wanneer dit gebeur is jou gesindheid ook verskillend van die normale. Geen deprisant kan ‘n negatiewe in ‘n positiewe verander nie. Ek verstaan dat daar wel mense is wat onder dokter toesig dit wel gebruik maar indien jy dit nie nodig het nie bly weg daarvan. Krukke op die ou einde maak jou afhanklik en jy leer nie om op jou eie voete te staan nie.

    3.    Die lewe self kan ‘n struikelblok wees. Daar is baie eerstes wat jy gaan beleef wat nogal intimiderend kan wees. Aanvaar die dinge en maak dit die beste. Kry goeie raad, as jou pa nog leef, vra hom veral as dit by kar of praktiese probleme kom. Daar is heelwat slaggate om voor op te pas in hierdie tyd. Mense wat kringe om jou sal loop omdat hulle weet jy is naïve en desperaat. Daar is mense wat gewetenloos is deur geld uit jou te maak. Jou finansiële tekorte beindruk hulle nie, nog minder jou storie en hulle sal elke sent van jou vat sonder om jammer te voel. Want dit gaan oor hulle en wat hulle kan kry. Bedrieër bladsye op Facebook is een van die grootste probleme wat enige persoon sal jag veral enkellopende vroue. Wees bedag op die kulkunstenaars. Hulle rympies is almal dieselfde.

Dit is ‘n kwessie van copy paste en verder voel hulle niks vir jou nie. Jy kan hulle maklik uitken: Die meeste is sogenaamde “wewenaars” wat in “Kaapstad” bly. Onveranderd in hul storie, probeer hulle jou oortuig dat hulle die ware Jakob is. Hulle sal jou byvoorbeeld oortuig dat hulle op ‘n skip is en fondse nodig het vir ‘n siek kind. En dan moet jy help met geld en beloof plegtig hulle sal jou terug betaal. ‘n Ander profiel wat hulle graag gebruik is die profiele van Amerikaanse soldate. Elkeen het ‘n storie, van ‘n pakkie wat jy op die lughawe moet optel, tot geld wat jy moet oorbetaal.

En die eintlike kriminele, wat daar agter sit, is sindikate wat meerendeels in Nigirie gebaseer is.

Daar is ook sommige SA mans wat skaamteloos in wat hulle soek en sal voorgee hulle het vir jou werk. Baie van hulle het ook alter ego blaaie om hul ding te doen, weg van die vrou en kinders se oë. Hul intensies is nie eerlik nie. Heuning word kwistig om die mond gesmeer en sal sê net wat jy wil hoor. Meeste van die blaaie is splinternuut of het net pornografiese plasings daarop. Indien dit jou nie pla nie gaan voort en gesels maar wees op en wakker en moenie foto daarop plaas wat hulle teen jou kan gebruik nie. FB is ‘n sosiale blad en die goed kan soos ‘n veldbrand versprei so waak daarteen. Hul blaaie het ook geen persoonlike inligting nie. As jy vra hoekom is hulle nie bevriend met hul familie of kinders nie dan het hulle slim stories en so word die lys van leuns net langer. Wees bedag hierop want jy is ‘n teiken.

Ons onskuld lei ons gewoonlik aan die neus en dit is dan wat ons straat wys moet wees. Gewoonlik teen ‘n vinnige pas want die lewe is onvoorspelbaar. Niks kan jou voorberei teen die lewe daar buite nie maar as jy bedag is en bereid is om te leer kan jy redelik skotvry deur dit gaan sonder te veel skade. Moenie dat jou alleenheid jou desperaat maak en jy dom besluite neem nie. Staan eerder terug en vat die pad stadig. Daar is geen haas nie. Word gesond eers. Die regte maat sal kom op die regte tyd. Werk aan jouself en skitter net daar waar jy is.

Tot volgende Woensdag, selfde tyd, selfde plek.